درس آینه

من فریادم را از آینه آموختم

آینه که هیچ وقت جوابی برای دلتنگی های

عابران شهر چشم هایم نداشت

وسکوت تنها پیام او بود

وباصدای سکوت

همان چیزی راکه بود نشان می داد

و می گفت:به دنبال چه میگردی؟

وقت تلف میکنی

دنیا این است و تو میبینی!

اما اما ... نمیدانی

که تمام عابران به لحظه خود اندیشیده اند

هیچ کس به فکر راز گل نبود

گل ها شکفتند و پزمردند

اما چه حاصل؟

اما چه حاصل که عابری

به زیر پا نگاه نکرد و گل ها پرپر شدند

و اما من...!

چیزی فهمیدم!

که آن کس که دلتنگی میکرد

دل من بود نه عابران

او گل ها را دیده بود حس کرده بود

وچیزی آموختم از آینه

که سکوت نکنم...

وببینم و نشان دهم دنیا را...

وگلی را پرپر نکنم!!!

همنفس